Voor de Nieuwsbrief van het Pioniers Netwerk Arnhem eo. heeft Marieke op 10 prangende vragen antwoord gegeven, 5 van haar reacties lees je hier. Marieke woont met haar man Bart sinds september in het Stadsklooster.
Met welk doel heb jij je bij het Stadsklooster aangesloten?
Voor Bart en mij verliep ons aansluiten het Stadsklooster, en vooral de keuze om er te gaan wonen, als een verrassing. We waren niet per se op zoek naar een nieuw initiatief of naar een woonplek, maar gaandeweg we vaker met elkaar als groep het gebedsritme volgden en het huis in zicht kwam, merkten we dat het voor ons een logische stap was om te zetten.
Ikzelf ervaar mijn christen-zijn als het ontdekken van iets groots. Het is iets om uit te pakken, waarvan je deels stukjes ziet en waarvan je niet van weet wat het gaat brengen. Het verbonden zijn met het Stadsklooster raakt voor mij aan de kern van dat uitpakken, het past er heel natuurlijk in.
Hoe pakken jullie het aan?
Ik denk dat typerend is aan het Stadsklooster, dat de zoektocht naar hoe als christen te leven centraal staat. We willen geen project starten, maar zoeken naar manieren om te zijn op deze plek. Northumbria Community verwoord deze zoektocht in drie vragen: “Naar Wie ben je op zoek?”, “Hoe zullen we dan leven?” en “Hoe zingen we het lied van de Heer in een vreemd land?”.
Wat is jouw rol binnen het Stadsklooster?
Het bovenstaande antwoord houdt voor mij in, dat ik zoek naar wat christen zijn inhoudt, zonder dat hier een rol of een functie of taak aan voorafgaat. Dat vind ik een echte uitdaging! Ik heb dus vooral géén rol binnen het Stadsklooster 😉
Wat raakt je als je kijkt naar de mensen in de stad ?
Als ik om me heen kijk, dan zie ik veel vruchtbaarheid. Er is zo veel gaande in de stad, aan bedrijvigheid, aan leven, aan interacties, aan worstelingen, pijn, oprechte vragen en hoop. Daar zit zoveel schoonheid in!
Tegelijkertijd raakt mij ook de anonimiteit van de stad . Wie kijkt er echt, wie geeft zich over? Er worden zoveel mensen niet gezien.
Dat verlangen naar (om)zien en tegelijk het gebrek eraan herken ik ook in mijn eigen houding tot de stad. Door de manier van leven die ik gewend ben, verval ik er snel in op een eilandje te gaan zitten, of om uitgeblust te raken.
Wat is jouw droom of diepste verlangen?
Een van mijn verlangens is dat meer mensen in de buurt en stad in het stadsklooster een plek vinden waar ze de ruimte ervaren om God te ontmoeten. Concreet: dat de deur van de gebedsruimte op alle gebedsmomenten open is voor mensen om binnen te wandelen en aan te haken.